Gündem
5 min read
39

Evliliği ayakta tutan sebepler

Ağustos 25, 2024
0
Evliliği ayakta tutan sebepler

Evliliği ayakta tutan ve geliştiren şey istikrardır. Evlilikler vakitle dengeyi bulan, ahenk sağlayan organizmalardır. Nasıl birey kendi içinde uyumu sağlayamadığı, sözleri, hareketleri ve inançları farklı frekanslarda olduğu vakit toplumsal kabul görmüyorsa, evliliklerde de uyumsuzluk makus sonun habercisidir. İstikrar sağlanamıyor, ahenk gerçekleşemiyorsa da evlilik devam edebilir lakin nedeni artık sevgi değil, zorunluluklardır. Çocuklar, bir tarafın ekonomik özgürlüğünün olmaması, nizamın değişmesinden korkmak üzere nedenlerle sürdürülen çok sayıda evlilik var toplumumuzda maalesef.

İçinde sevgi olmayan evlilikler çocuklar için de çiftler için de sıhhatsiz ortamlardır. Lakin toplumsal baskı ve bilinmeyen gelecekten duyulan kaygı yüzünden bir biçimde sürdürülüyor. Sevgi ile büyümeyen çocukların sayısı ne yazık ki bu yüzden daima artmakta. İstikrar derken; vakitle eşlerin farklı rolleri üstlenerek bütünleşmelerini, biri hisleriyle hareket ederken oburunun mantığını kullanmasını, iş kısmı yapmalarını, karşılıklı sorumluluk almalarını ve eşit olmalarını kast ediyorum.

Evliliğin birinci yılı sıkıntı bir periyottur. Bu süreçte istikrar sağlamak çok kolay değildir lakin kritik eşik aşıldığında taşlar yerine oturmaya başlar. Ahenk sağlandıktan sonra hayat kolaylaşır, evli olmanın, birlikte daha güçlü ve sevgi dolu olmanın tadına varılır. Sorumluluklar paylaşıldıkça ve empati kuruldukça birlikte daha güçlü olduklarını fark eden eşler tek başlarınayken yapamadıklarını birlikte başarmanın hazzını tadar ve ömür kalitelerini yükseltmek için daha kolay motive olurlar.

İlişkilerde en çok hangi yanılgılar yapılıyor

Öncelikle bağlantı kurmayı bilmiyoruz. Ben merkezli yaklaşıyoruz olaylara. Bağlantı öncesi kişisel hayatımızdaki alışkanlıklarımızı değiştirmek istemiyoruz. Esnek değiliz. Biz olmayı bu yüzden başaramıyoruz. Olduğumuz üzere davranmakta ya da partnerimizi olduğu üzere kabul etmekte zorlanıyoruz. Diğerleriyle kıyaslıyoruz yahut kıyaslanıyoruz. Kırıldığımız vakit kaygımızı anlatmak yerine sessiz kalmayı tercih ediyoruz. Evvelki bağlantılarımızın izlerini silmekte ihmalkâr davranıyoruz. Birbirimizin etrafına hürmet göstermeyi beceremiyoruz. Duygusal şantaja başvuruyoruz.

Empati kurabilsek; partnerimizin de bağ için fedakarlık yaptığını, eski alışkanlıklarını terk ettiğini görebilsek yanlışımızı fark edebiliriz tahminen. Daima kendi penceremizden bakmaya alıştığımız için “biz” olmakta zorlanıyoruz. Kusur yapan partnerimizin özür dilemesini bekliyoruz boşuna. Uzun sessizlikler, kaprisler gitgide birbirimizden uzaklaşmamıza neden oluyor. Meğer onu affettiğimizi hissettirecek bir kelamla yaklaşmayı denesek tahminen o anda sona erecek kırgınlığımız. İncir çekirdeğini doldurmayacak sebeplerden bitiveren evliliklerin sayısı hiç az değil.

Bir evliliğin olumsuz istikamete gerçek gittiğini gösteren sinyaller nelerdir

Eşinizin gözünün içine bakmadığınızı ya da onun gözlerini sizden kaçırdığını fark ediyorsanız alarm çalmaya başlamıştır. Bu yazıyı okuyan evli bireyler bir an durup düşünsünler; en son ne vakit eşlerinin gözünün içine sevgiyle baktıklarını hatırlamaya çalışıp dürüstçe yanıtlasınlar. Sonuç pek iç açıcı olmayabilir.

Modern ömrün suratına ayak uydurabilmek için koşturmaktan, trafikte vakit kaybetmekten, çocukların sorumluluklarını yerine getirmekten yorulup birbirimize yalnızca alışkanlıklarımız nedeniyle mekanik bağlar çerçevesinde yaklaşıyor olabiliriz. Eşinin saçını kestirdiğini fark etmeyen, günlerce birbirinin yüzüne bakmayan evli çiftler var. Berbata gidişin sinyalleri her yerde var lakin görmek isterseniz görebilirsiniz.

Çocuk faktörü evliliği nasıl etkiliyor

Ebeveynin bakış açısına, tavrına nazaran olumlu ya da olumsuz tarafta tesirler. Bir tarafın istemediği çocuk daha anne karnındayken bunu duyar ve hisseder. Sorumluluk eşlerden birine yüklenirse hayat kalitesi düşeceğinden çocuğuna da eşine kâfi ilgiyi gösteremeyecektir. Kendisini istemeyen anne ya da baba ile büyüyen çocuk hayat uzunluğu inanç sorunu yaşayacaktır.

Kötü giden bir evliliği toparlayabilmek için son deva olarak dünyaya getirilen çocuklar bazen boşanmayı engellese de içinde sevgi olmayan, şiddetin, huzursuzluğun baskın olduğu ailelerde büyümenin travmasını yaşarlar.

Eşlerin kritik eşik olan birinci yılı tamamlamadan çocuk sahibi olmayı düşünmemelerini tavsiye ediyorum. Anne baba olmak çok büyük bir sorumluluk. Etraftan gelen baskılara boyun eğmemeli, çocuğun sorumluluğunu üstlenebileceklerinden emin olduklarında, her ikisi de bunu istediğinde karar vermeleri en doğrusu.

Bir evliliğin olumsuz istikamete gerçek gittiğini fark eden eşler ne yapmalı

Nedenine nazaran değişir. Tekdüzelik, sadakatsizlik, sorumlulukların adil dağılmaması ve sair nedenlerden kaynaklanabilir. Bir taraf evliliği sürdürmek istiyorsa irtibat kurarak olumsuzluğun nedenlerini ve neler yapabileceklerini konuşabilecekleri bir ortam yaratmalı. Sorunu karşısındakinden evvel kendisinde arama olgunluğuna sahip olabilirse, ilgiye objektif bakabilirse, tahlil odaklı yaklaşabilirse kriz atlatılabilir. Konuşmak, yargılamamak, empati kurmak, sevgi ile yaklaşmak evliliğin devamını sağlayabilir.

Bir taraf daima ayrılmaktan, gitmekten bahsediyorsa muhtemelen başkasını kaybetme korkusu yaşamıyordur. Az da olsa kaybetme korkusu ilgilerin can simidi olabilir. Neyi kaybedeceğini net olarak görebilen, fark edebilen eş kendine gelebilir.

Bir Cevap Bırakın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

İlgili Yazılar